Rozdział VI

ROZDZIAŁ VI

TOMAS

-Violu!-zauważyłem ją wychodzącą od Pabla. Chciałem porozmawiać z nią o naszej piosence i o nas…

-Tak Tomas?

-Płakałaś?

-Nie…Wydaje Ci się.-widać było,że kłamie bo szybko odwróciła wzrok. Nie chciałem dociekać,bo bałem się że mi ucieknie.

-Chciałem pomówić o naszym duecie.

-Nie mam dzisiaj głowy do tego…

-Violu. Co się stało?- zacząłem się martwić.

-Nic po prostu rozbolała mnie głowa. Chodźmy na lekcje do Gregoria. Później pomyślimy.-Violetta złapała mnie za rękę i pociągnęła do Sali.

LEON

Już zaczęli ze sobą chodzić. Przed chwilą weszli do Sali za rękę. Musimy coś wymyślić z Ludmiłą,żeby ich skłócić.

- Blondyna widziałaś to co ja?

- Widziałam i nie podoba mi się to. Jak zaraz nie zadziałamy to będzie klapa.-powiedziała Ludmiłą ze złością.

-Masz jakiś plan?- zapytałem się naszej małej wredoty.

-czemu ja mam zawsze wymyślać plany? Co ja jestem?

-Jesteś Miss Wredota i masz zawsze głowę pełną planów więc się pytam- wytknąłem jej język

- Schowaj go,bo Ci go utnę. Jeszcze muszę się zastanowić nad planem, bo musi być idealny.

-Oj Ludmiła Ludmiła.-nie wiem czemu przytuliłem się do niej.

NATALIA

Podejść do niego czy nie? Lepiej nie jeszcze mnie wyśmieje  Ale musimy napisać duet. No to idę. Ale nie lepiej nie. Stoi z dziewczynami i z Tomasem. Poczekam. Idę do Ludmiły. O kurczę ona przytula się z Leonem. Ciekawe co na to Viola. No miny nie ma za wesołej. Czy ja dobrze widzę czy Maxi się do mnie uśmiecha. Ohh…On jest taki idealny. Tak słodko wygląda w tej swojej czapeczce.Zaraz się rozpłynę.O nie podchodzi do mnie. Chyba zaraz zrzygam śniadanie. O losie co mi jest? Przecież już z nim rozmawiałam,a teraz zachowuję się dziwnie.

-Natalio. Co robimy z duetem?- o Boże jaki on ma piękny uśmiech.

-Z jakim duetem?- co ja gadam…

-Z tym dla Angie…- powiedział powoli jakbym była niedorozwinięta.

-Jaka Angie?-chyba ześwirowałam.

-Naty? Dobrze się czujesz?-spojrzał na mnie jak na wariatkę.

-Kto wyłączył słońce?

MAXI

-Natalia!Natalia!Odezwij się!- co jej się stało? Rozmawia ze mną jakby była wariatka, a teraz mdleje- Trzeba ją wynieść na dwór. Tomas pomóż mi.

-Nata nie umieraj!-krzyczała Ludmiła

-Przecież ona nie umiera! Ludmiła ogarnij się.- powiedziała Camila i popukała się w czoło.

3 minuty później

-Gdzie ja jestem?-zapytała się Natalia. Chyba już się dobrze czuje.

-Przed studiem. Już się czujesz lepiej?- zapytałem się jej. Od jakiegoś czasu zacząłem zwracać na nią uwagę. Chyba mi się spodobała…

- O Matko Boska! Miałam przynieść Ludmile wodę! Zabije mnie !-powiedziała przestraszona.

-Olej tą blond małpę. Dlaczego się z nią przyjaźnić?- zadałem pytanie, które mnie nurtowało.

- Bo jako jedyna mnie lubi.

-Ona Cię nie lubi, ona Cię wykorzystuje. Ja…ja Cie lubię.- nie wierzę,że to powiedziałem na głos.

-Coo?- Naty wybałuszyła oczy.

-Nic nic nie ważne.-zrobiłem z siebie idiotę.

-Naprawdę mnie lubisz?-na jej twarzy pojawił się uśmiech.

- Tak i to bardzo.- chyba się zaczerwieniłem.

- Ja też Cię lubię. Bardzo bardzo lubię.- Natalia spuściła głowę.

-To zostawisz Ludmiłę?

-Postaram się. Dziękuję,że tu ze mną jesteś i mi pomagasz. Nie wiem jak mam Ci się odwdzięczyć.

-Pójdziesz ze mną do kina?- tak nareszcie mi się udało.

-Jasne czemu nie.-Naty uśmiechnęła się do mnie i… mnie przytuliła.- A co z naszym duetem?-powiedziała gdy oderwała się od mojego ramienia.

-Nie myśl teraz o tym.

***KONIEC***

W dzisiejszym rozdziale skupiłam się bardziej  na Naxi :D Przez te przerwy na DC nie doczekam się tej pary  w serialu :(  Mam nadzieję, że rozdział się spodoba :)