Rozdział XX

ROZDZIAŁ XX

Violetta

Mam mętlik w głowie. Znam Leona i wiem,ze nie mógłby mieć dwóch dziewczyn, ale... No właśnie co jeśli on nigdy z nią nie zerwał. Nie,nie,nie przecież Leon by mnie nigdy nie okłamał. Powinnam mu zaufać. Jeśli teraz nie będę mu ufać to co będzie dalej? Przecież bez zaufania nie ma związku.

-Leon ja ci wierzę.-powiedziałam przełykając głośno ślinę.-Powinieneś mi powiedzieć jaka jest sytuacja to nie pchałabym się na spotkanie do twoich rodziców.

-Nie miałem pojęcia,że zaprosili ją do nas.-Leon posłał mi słaby uśmiech.-Przepraszam. Bardzo Cię przepraszam.

-Leon wstań.-obejrzałam się dookoła i zauważyłam,ze wszyscy się na nas patrzą.-Leon proszę Cię.-Leon posłusznie wstał. Ja także to uczyniłam i przytuliłam się do jego umięśnionej klaty.

Wieczorem

Natalia

Maxi zaprosił mnie dzisiaj do siebie.Powiedział,że rodziców nie ma w domu i ma dla mnie niespodziankę. Jestem już pod jego domem i czekam,aż mi otworzy. Ogarnął mnie strach. Nie wiem czemu...Okay Natalia ogarnij się.

-Już jestem.-uśmiechnęłam się do niego uroczo gdy pojawił się w drzwiach. Maxi zlustrował mnie i uśmiechnął się.

-Wyglądasz przepięknie.-przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Długo i bardzo namiętnie. Nie powiem,ze mi się nie podobało, bo poczułam motylki w brzuchu ale bałam się jak może skończyć się dzisiejszy wieczór. Gdy mój brunet,który swoją drogą wyglądał bardzo ponętnie w koszuli którą miał na sobie, oderwał się ode mnie zasłonił mi oczy.

-Co ty robisz?-powiedziałam nic nie rozumiejąc i nic nie widząc.

-Niespodziankę.-zaśmiał się tylko mój chłopak i zaczął mnie gdzieś prowadzić. Domniemam,ze do salonu.

-Ała!Maximiliano!- Krzyknęłam, gdyż uderzyłam się kolanem o szafkę.

-Wybacz mi.-powiedział po czym ustał i odsłonił mi oczy.Moim oczom ukazał się pięknie nakryty stół ze świecami.

-Maxi...ty ty to sam wszystko? Dla mnie?-zamurowało mnie.

-No a dla kogo?Oczywiście,ze to wszystko dla mojej księżniczki. Proszę bardzo spocznij tu.-odsunął mi krzesło i gdy już usiadłam to on udał się do kuchni. A ja patrzałam na to wszystko i nie mogłam uwierzyć,ze to dla mnie. Po chwili Maxi zaczął przynosić dania.

-Ale tego na pewno sam nie zrobiłeś.-wskazałam na kaczkę z pomarańczami(od aut. pierwsze co mi wpadło na myśl :D ).

-Wątpisz we mnie?-udawał obrażonego.

-Oboje dobrze wiemy,ze nie umiesz gotować.-zaśmiałam się.- Dobra nie ważne. Już możemy zacząć jeść?-zrobiłam się głodna. Maxi podszedł do barku, wyjął wino i gdy już nalał nam to usiadł i uniósł kieliszek.

-Za naszą wspaniałą miłość.-wzniósł toast. Jedliśmy wspominając dawne czasy. Gdy już skończyliśmy jeść Maxi zaprowadził mnie do swojego pokoju.

-Ile ty masz czapek?!-wskazałam na ścianę na której wisiało chyba ze sto czapek.

-Nie mogę chodzić tylko w jednej.-powiedział Maxi i zaczął się do mnie zbliżać. Ja udawałam,ze tego nie

widzę.

-Skąd masz te...-nie dokończyłam, bo Maxi zaczął mnie całować. Zrobiło mi się gorąco. Tak nigdy mnie nie całował nawet dzisiaj na powitanie. Po chwili brunet położył mnie na swoim łóżku i zaczął całować moją szyję. On chyba miał zamiar się ze mną kochać ale ja nie byłam na to gotowa. Gdy Maxi chciał przejść niżej krzyknęła.- Nie maxi!.-uciekłam z pokoju i skierowała się do drzwi wyjściowych.

***KONIEC***

W końcu mi się udało napisać rozdział ;D Wczoraj byłam na koncercie i zamiast oglądać występ to pisałam na telefonie rozdział. Chyba muzyka dała mi wenę ;) Jest on skupiony na Naxi mam nadzieję,że się spodoba ;) Nie wiem kiedy pojawi się następny postaram się dodać w środę,bo mam już trochę zaczęte ;) A teraz wracam do chemii ;( - swoją drogą nie cierpię tego przedmiotu i ciesze się że w ty roku już i się kończy.