Rozdział XXVIII "Leon pokazuje prawdziwą twarz"+ Ogłoszenie

"Chłopa­ki nie płaczą, ale praw­dzi­wi mężczyźni nie uk­ry­wają łez. 
Trze­ba mieć bo­wiem ja­ja, by wal­czyć ze stereotypami." 

Violetta

-Diego co ty tu robisz?-powiedziałam a raczej krzyknęłam gdy ujrzałam go w parku w Buenos Aires.

-Kto to jest?-zapytał podejrzliwie Leon

-To jest mój sąsiad z Madrytu.-powiedziałam lekko się denerwując.

-Dokładniej mówiąc to były chłopak.-powiedział Diego szczerząc się przy tym, a ja zapragnęłam wybić mu jedynki.

-Nigdy nie miałam chłopaka jesteś moim pierwszym.-powiedział Leon przedrzeźniając mnie co wywołało śmiech lary. Właśnie Lara zapomniałam o niej.

-A ty czego chcesz?-warknęłam na byłą Leona.

-Załatwcie to sobie sami, ja spadam-powiedział Leon i odszedł.

-Leon stój.-krzyknęłam za nim.-Dawaj to.-warknęłam do Lary i zabrałam jej kopertę po czym pobiegłam w kierunku Leona.

Lara

Przyglądałam się temu przystojniakowi, który najwidoczniej miał to samo w planie co ja: rozdzielić tą zbyt słodką parkę.

-Wiem, że jestem przystojny ale nie musisz pożerać mnie wzrokiem.-powiedział i ukazał swoje białe uzębienie.-Sorry skarbie ale moje serce należy do innej.

-Spadaj prostaku. Widzę po prostu w Tobie moją przyszłość.-powiedziałam zagadkowo.

-Co?-powiedział robiąc przy tym śmieszną minę.

-Lecisz na tą całą Violettę, ja natomiast chce z powrotem boskiego Leonka, więc musimy zadziałać razem aby ich rozłączyć.-powiedziałam uśmiechając się do niego.

-Podoba mi się twoje rozumowanie.-powiedział Diego.-już zaczynam cię lubić.

Leon

Biegłem tam gdzie niosły mnie nogi. Z oddali słyszałem krzyk Violi ale twardo biegłem nie zwracając na nią uwagi. Kurdę muszę popracować nad kondycją akurat teraz złapała mnie kolka. Przysiadłem na pobliską ławkę, a parę minut później dosiadła się do mnie Violetta.

-Idź sobie.-powiedziałem nie patrząc na nią.

-Nie Leon daj mi się wytłumaczyć.-powiedziała stanowczo.-Diego nie jest moim byłym chłopakiem.

-On twierdzi co innego.-prychnąłem.

-To, że raz może dwa razy przeszliśmy się ulicami Madrytu za rękę nie oznacza, że byliśmy razem.

-Przepraszam. Nie wiem co się ze mną dzieje.-odważyłem się spojrzeć w jej oczy.

-Leon ty płaczesz?-zapytała ze zdziwieniem Violetta i otarła spływające łzy z policzka.

-Zdałem sobie sprawę, że nie jestem dobrym chłopakiem.-odwróciłem od niej wzrok i zacząłem bawić się materiałem od koszuli.

-O czym ty mówisz? Jesteś chłopakiem o jakim każda dziewczyna marzy.

-Jasne każda dziewczyna marzy o chłopaku, który płacze  na ławce w centrum Buenos Aires tylko dlatego, że do miasta przyjechał były jego dziewczyny.

-Tak każda o tym marzy, bo to znaczy ze takiemu chłopakowi zależy na własnej dziewczynie.-Violetta złapała mnie za rękę.-Oznacza to także, że ten chłopak jest bardzo wrażliwy co jest bardzo podniecające.

-Przecież ja Cię nawet nie zaprosiłem na normalną randkę.

-Kurde Leon to czy ty zaprosisz mnie do Disneylandu czy na spacer to nie znaczy, że przestanę Cię kochać. Przecież randka nie jest najważniejszą rzeczą w związku. Ty się o mnie troszczysz. Wiem, że zawsze mogę na Ciebie liczyć.

-Co tam jest?-ujrzałem na jej kolanach kopertę od Lary.

-Boje się pomyśleć co Lara mi dała.-powiedziała i drżąca ręką otworzyła kopertę i po chwili zaczęła się śmiać.-Chodziłeś z tępą dziewczyną. Zobacz dała mi wasze zdjęcia i napisała, że mnie zdradzasz ale chyba nie zauważyła, że na tych zdjęciach są daty.-zaczęliśmy się razem śmiać. Po chwili się opanowaliśmy i spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy.

-Współczuję Ci.-powiedziałem

-Dlaczego?-zapytała zdziwiona

-Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz. Już na zawsze będziesz musiała znosić wrażliwego Leona.

-Oh jak ja to wytrzymam.-powiedziała i wybuchnęła śmiechem.-Dziękuję Ci, że jesteś.-powiedziała i

zagłębiliśmy się w długim i bardzo namiętnym pocałunku.

-Pojedźmy na weekend do mnie domku letniskowego.-powiedziałem gdy oderwaliśmy się od siebie.

-Z tobą mogę nawet na  koniec świata jechać.-powiedziała z uśmiechem na twarzy i pocałowała mnie.

Narrator

Rozmowa Telefoniczna

-Agnieszka? Nareszcie zadzwoniłaś. Już myślałam że o mnie zapomniałaś.

-Mów mi Ines.

-Oj dobra dobra. I jak Ci się wiedzie w Buenos Aires?

-Chłopcy tu to sami pantoflarze. Nie mam pojęcia jak ich uwieść.

-Znów się w to bawisz? Na co ci to?

-Chcę mieć satysfakcję. Ty nic nie rozumiesz.

-Pamiętasz jak to się ostatnio skończyło? Przecież przez ciebie o mało dziewczyna samobójstwa nie popełniła.

-Oj nie marudź po prostu jesteś zazdrosna za to, że mam takie wzięcie, a twój książę nawet na Ciebie nie spojrzy. Tak czy siak zepsuję tą sielankę w tym pieprzonym studiu. Cześć.

Ines po zakończeniu rozmowy udała się do najbliższego centrum handlowego nie wiedząc, że ktoś ją podsłuchiwał.

***KONIEC***

Ostatni rozdział przed moim wyjazdem. Wracam 4.08 więc rozdział napisze pewnie 5,6. Po moim przyjeździe postaram się także utworzyć nowego bloga. I tu liczę na waszą pomoc. Chodzi mi o nazwę do nowego bloga. Mam dylemat i mam nadzieję że mi pomożecie  Obok jest ankieta i chciałabym żebyście tam zagłosowali. Blog będzie głownie o Facundzie (Maxi) ale nie bójcie się będą także inne postacie i ich problemy ;) 

Mam nadzieję że inny kraj da mi duużo weny :D Teraz lecę się pakować i na wakacje :P

DO ZOBACZENIA ZA 2 TYGODNIE ;]