Rozdział XXV "Przeprosiny"

"Myślę, że nig­dy nie jest za późno na przep­ro­siny, 

o ile tyl­ko dru­ga stro­na zechce je przyjąć. "

Maxi

-Ja tylko zdejmowałam mu rzęsę z policzka.-wytłumaczyła Natalii Ines.
-Bardzo dziękuję za pomoc ale teraz możesz iść stąd. Maxi jest tu ze mną.-powiedziała stanowczo Naty. Zdziwiłem się,ponieważ nigdy nie słyszałem u niej takiego tonu. Zostało jej chyba coś z "przyjaźni" z Ludmiłą. Ines pożegnała się z nami,a Naty usiadła na jej miejsce.-Przepraszam. Nie powinnam tak reagować.-powiedziała ze skruszoną miną.
-Nic się nie stało. powiem Ci,że nawet mi się to podobało. Jesteś jeszcze śliczniejsza jako zazdrosna.-dotknąłem jej ręki.-Kocham Cię Naty.-pocałowałem ją.
-Dzieci! To jest miejsce publiczne!-krzyknęła na nas jakaś kobieta,a my szybko oderwaliśmy się od siebie i wybuchnęliśmy śmiechem.
-Ja też Cię kocham.-uśmiechnęła się do mnie.

Angie

-Martwisz się o Violettę czy o to,ze German ma dziewczynę?-zapytał mnie Pablo. Siedzieliśmy u niego w domu,a ja opowiedziałam mu o sytuacji w domu mojego szwagra. Zdziwiło mnie jego pytanie.
-Oczywiście,ze chodzi o Violettę. Biedna sie załamała.-powiedziałam i upiłam łyk kawy.
-Nie rozumiem dlaczego?To grzech,że german się zakochał.-dopytywał się Pablo.
-Oczywiście,że nie ale...-zaczęłam mówić ale Pablo mi przerwał.
-Ale boli Cię to,że ma inną?-powiedział prosto z mostu Pablo.
-No wiesz co.-zbulwersowałam się.-Jedyne co mnie boli to twoje słowa.-powiedziałam i podniosłam się.-Jestem z Tobą i German mnie nie interesuje.-podążyłam do wyjścia.-Żegnaj.
Park

Leon

-Oby nie uciekły-razem z Tomasem siedzieliśmy w parku i czekaliśmy na  nasze gwiazdy.
-A w ogóle gdzie je zabieramy?
-Do naleśnikarni. Idzie Violka.-ujrzałem swoją dziewczynę i wstałem aby się z nią przywitać.
-Ludmiła też nadchodzi.-powiedział Tomas i zrobił to samo co ja. Gdy już się przywitaliśmy z naszymi pannami to się zaczęło. Dziewczyny ustały naprzeciwko siebie i zaczęły na siebie krzyczeć.
-Co ty tu robisz?Nie co ty tu robisz?-krzyknęły równocześnie.
-Leon-krzyknęła Viola i odwróciła się do mnie.
-Tomas.-to damo uczyniła Ludmiła. My natomiast zrobiliśmy słodkie minki i wzruszyliśmy ramionami. Złapaliśmy je za rękę i udaliśmy się w stronę najlepszej naleśnikarni w Buenos Aires. Dziewczyny podczas drogi posyłały sobie wredne spojrzenia,a my tylko kiwaliśmy głową. 10 minut później nareszcie dotarliśmy. Zajęliśmy miejsca,zamówiliśmy naleśniki i czekaliśmy na nasze zamówienie. Na początku było cicho ale później zaczęliśmy z Tomasem rozmawiać. Po chwili dziewczyny też zaczęły rozmawiać.
-Mój ojciec przyprowadził do domu jakąś dziunię-westchnęła Violetta
-Moi rodzice są w ogóle straszni...Ojciec zdradza mamę, mama zdradza ojca. W kółko chodzą i mówią do siebie,ze się kochają,a za chwilę się kłócą.-Ludmiła spuściła głowę.
-Tak mi przykro.-Viola dotknęła rękę Ludmiły i spojrzała na nią ze współczuciem.
-Nie musisz kłamać. Wiem,ze cieszysz się z mojego nieszczęścia.-Ludmiła podniosła głowę,a w jej oczach zauważyłem smutek.
-Ludmiła ja nie jestem Tobą.-Viola odsunęła rękę od Ludki.
-Naprawdę Cię przepraszam. Nie chciałam zamieniać twojego życia w piekło. Nie wiem co mną kierowało... Chyba to,ze jesteś ode mnie lepsza.-spojrzałem na Ludmiłę. Nie wiedziałem,ze ona umie

przepraszać.
-Nie jestem od Ciebie lepsza. Jesteśmy na równi.-powiedziała Viola i uśmiechnęła się do Ludmiły.-Chciałam Ci podziękować za to,że byłaś ze mną kiedy miałam problem z Leonem.-powiedziała niepewnie.
-Nie ma za co. Uważam,ze idealnie pasujecie do siebie i byłoby głupotą gdyby taka Lara was rozdzieliła.-Ludmiła także się uśmiechnęła.-Zgoda?-podała rękę Violi.
-Zgoda.-Viola także podała jej rękę i zaczęły chichotać,a my potajemnie przybiliśmy sobie piątkę.

 KTOŚ

-Ich szczęście nie będzie trwało wiecznie. Ja już o to zadbam.Ta cała gromadka przyjaciół będzie rozdzielona.-zaśmiałam/-em się cicho.

***KONIEC***

Tak wiem,ze rozdział do bani ale wena trochę szwankuje ;/ Od wczoraj po głowie chodzi mi pomysł na nowe opowiadanie. Nie wiem czy go zrealizuje zobaczę czy będę miała czas. Nowy rozdział pojawi najprawdopodobniej w poniedziałek ale  nie obiecuję. Mam nadzieję,ze świeże powietrze i jezioro dobrze wpłyną na moją wenę :D Oby jutro nie padało, bo jadę pod namioty.
A tak w ogóle to skaczę z radości, bo nareszcie pojawiło się NAXI w serialu :P

Wykreślanka: