Rozdział XXVII "Ines zaczyna działać"

"Kiedy jest nap­rawdę źle?

Gdy fakt, 

że ra­nimy blis­kich spra­wia nam satysfakcję." 

Leon

-Przepraszam bardzo że co?-powiedział mocno zdziwiony i zirytowany Tomas.
-Teraz kiesy wszystko się układa?-powiedziała Viola
-Spokojnie wyjeżdżam tylko na 2 ewentualnie 3 tygodnie.-zaśmiała się Ludmiła.-Moi rodzice chcą ratować swoje małżeństwo i zabierają mnie na wycieczkę.-Ludmiła przewróciła oczami,a my odetchnęliśmy z ulga.
-Już myślałem,że nasz opuszczasz.-powiedziałem.
-Wrócę ale niestety mój drogi będziesz musiał znaleźć kogoś innego do duetu.-powiedziała i upiła łyk koktajlu.
Wieczorem

Maxi

Pożegnałem się z Naty i ruszyłem do mojego domu. Usłyszałem dźwięk dochodzący z mojej komórki. Dostałem smsa co najdziwniejsze był to sms od Ines. "Mam nadzieję,że duet zaśpiewamy razem. Nie mogę przestać myśleć o twoich pięknych oczach. Już nie mogę doczekać się jutra aby znów cię ujrzeć. Śpi dobrze. Pa. Ines.". Przeczytałem 2 razy tego samego smsa i zastanawiałem się co mam robić. Czyżby Ines się we mnie zakochała...Przecież jest z Braco. Nie wahając się dłużej wcisnąłem przycisk USUŃ. Jestem z Natalią i to o niej powinienem myśleć nie o pięknej Polce. Niestety ta sprawa nie dawała mi spokoju.
Następnego dnia w studiu
-I jaką piosenkę zaśpiewamy.-przed wejściem dopadła mnie Ines i uśmiechała sie do mnie jakby była na haju.
-Przykro mi ale śpiewam z Natalią.-oderwałem od niej wzrok i wyminąłem ją. W odpowiedzi usłyszałem coś w jej języku czego niestety nie zrozumiałem.
Przed wejsciem do studia

Leon:

-Francesca jest wolna możesz z nią zaśpiewać.-powiedziałem do Tomasa.
-No to muszę do niej podejść.-powiedział Tomas. Chcieliśmy iść dalej ale drogę zagrodziła nam drobna blondynka.
-Och Francesca ma już pare. Zaśpiewaj ze mną.-powiedziała Ines i zagryzła kusząco wargę.
-Hmm...-powiedział bardzo mądrze Tomas.-Okay czemu nie.
-Oh nawet nie wiesz jak się cieszę.-powiedziała i zarzuciła się Tomasowi na szyję. Ja natomiast wybałuszyłem oczy i zostawiłem zdezorientowanego Tomasa samego.
Po zajęciach
-Gdzie mnie zabierasz?-zapytała Violetta.
-Na spacerek.-powiedziałem szeroko się uśmiechając.
-Czy ty coś brałeś,ze tak cały dzień się szczerzysz?-zapytała podejrzliwie Violka.
-Nie po prostu wydaje mi się,że Ludmiła ma konkurentkę.-powiedziałem i zacząłem rechotać się jak głupi.
-Kogo?
-Nie ważne. Chodź tu do mnie.-powiedziałem i przybliżyłem jej twarz do mojej. Ta chwila niestety nie trwała wiecznie.
-Mam coś co może Cię zainteresować Violetto.-usłyszeliśmy pewien głos i jak na zawołanie odwróciliśmy się, ujrzeliśmy Larę z dużą kopertą.
-Violetta! Nareszcie Cię znalazłem.-usłyszeliśmy inny głos dochodzący z drugiej strony.

***KONIEC***

Taa... Wiem ze rozdział kompletnie bezsensowny ale brakuje mi weny :(. Nie wiem kiedy będzie następny ale na pewno przed moim wyjazdem ;]
Wykreślanka się zakończyła i wygrało oto takie zdjęcie:

Coś mało komentarzy było pod ostatnim rozdziałem ;(